امام خمینی(ره) و فلسفه سیاسی انتظار (ولایت فقیه؛ دولت انتظار)

غیبت و انتظار فرج از آموزه های رئیسه ی مذهب امامیه است که به انضمام طولانی شدن غیبت امام زمان(عج) برانگیزاننده ی پاره ای از شبهات در اندیشه ی سیاسی امامیه شده است. این سوال مهم همواره در این دوران مطرح بوده که آیا امامیه در دوره ی غیبت از فلسف هی سیاسی خاصی دفاع می کند، یا منکر هرگونه فلسف هی سیاسی است؟ التفات و پاسخ امام خمینی به این پرسش اساسی را ن ه تنها با تأسیس نظام جمهوری اسلامی، بلکه پیش از شروع نهضت 15 خرداد و با نگارش کشف اسرار در سال 1323 ه.ش باید ملاحظه کرد. فلسفه ی » بنابر عقیده ی ایشان، امامیه اساساً با هرگونه تفکر آنارشیستی مخالف است و از دفاع می کند؛ فلسفه ای که منحصر به دوره ی حضور معصوم(ع) نیست و در « سیاسی امامت دوره ی غیبت نیز قابل اجراست. مشروعیت ولایت فقیه در دور هی غیبت نیز از فلسفه ی سیاسی امامت ناشی می شود. بنابراین، برمبنای اصل امامت، ولایتفقیه را باید معادل  فلسفه ی سیاسی انتظار و دولت انتظار عصر غیبت کبری دانست.